Insethades3441
Registered User
- Joined
- May 30, 2023
- Messages
- 5
- Points
- 3
Dit is mijn eerste post. Dit is een waargebeurd kietel verhaal tussen mijn vriendin en mij toen we net 18 waren. Mijn vriendin is een mooie jongedame met een zandloper figuur. Ze heeft donkerblond haar en bruine ogen. Ikzelf ben een vrij dunne jongeman met blauwe ogen en blond haar. Op een middag besloten we om onze kietelgevoelige plekken uit te vinden. Ikzelf had dit voorgesteld mede door mijn kietelfetish natuurlijk. Mijn vriendin vond het leuk om eens te proberen. We waren vastbesloten om te ontdekken wie het beste bestand was tegen kietelen. We kozen voor een kietelchallenge, waarbij we elkaar om de beurt op een plek mochten kietelen. We werkten van boven naar beneden op het lichaam. Wie het langst volhield, won die kietelplek. We kietelden voor twee minuten als je niet opgaf.
We begonnen bij de oksels. Ikzelf wist dat deze plek moeilijk ging worden om te winnen. Ik hief mijn armen op, en mijn vriendin begon voorzichtig met haar vingertoppen over mijn oksels te strijken. "Guh...mmmph!" ik perste mijn lippen op elkaar. "Je hoeft niet verlegen te zijn, ik denk dat we allebei wel weten dat je gevoelig bent," plaagde mijn vriendin terwijl ze mijn oksels kietelde. "Ngggh! Niet... gevoelig!" ontkende ik, terwijl mijn lichaam trilde. "Echt niet? Weet je het zeker?" plaagde mijn vriendin, terwijl haar vingers over mijn oksels gleden. pff...hehehehehehehehe!" ik begon hierdoor te giechelen, en mijn giechelen veranderde al snel in lachen. Mijn oksels bleken een van de gevoeligste plekken te zijn. “je kan er niet tegen hè” zei mijn vriendin. "Hahahahahahahahahaha hou je mohohohohond!" riep ik. Mijn lachen ging van kwaad tot erger toen ze in het midden van mijn oksels begon te kietelen. "KeheheheheheHEEEE! GahahahahahahahAHAHAHAHA, NIET MIJN OKSELS!" mijn lachen werd hierdoor nog luider en ik moest na 80 seconden opgeven.
Nu was het de beurt aan mijn vriendin om te gaan liggen. "Nou, je gaat nog harder lachen!" drong ik aan. Ze hief nonchalant haar armen boven haar hoofd, en ik begon haar oksels te kietelen nadat ze de timer had gestart. Tot mijn verrassing reageerde ze helemaal niet. “Ik zei toch dat ik goed tegen kietelen kon!” zei mijn vriendin. "Wat, dat meen je niet!" riep ik geschokt, terwijl ik me in het midden van haar oksels boorde en probeerde haar vanuit verschillende hoeken te kietelen, zelfs met wisselende snelheden om haar te verrassen. Ze reageerde nauwelijks. Haar oksels bleken een van de minst kietelige plekken op haar lichaam. Ik deed mijn best maar wist geen reactie uit te lokken en ze maakte de twee minuten vol. Ik dacht als dit een voorbode is voor de rest dan heb ik een groot probleem. Uiteraard won zij deze ronde, ik stond 0-1 achter.
Voor de tweede ronde daalde we een beetje af en besloten de ribben en buik te proberen. Ik ging als eerste op mijn rug liggen terwijl mijn vriendin mijn buik ontblootte. "Het is nog niet voorbij!" mopperde ik. "Dat is waar. Ik ga je weer breken" glimlachte mijn vriendin. Ze begon rustig over mijn buik te strelen. Ik merkte dat ik op mijn buik helemaal niet tegen kietelen kon omdat mijn buik automatisch spastische bewegingen begon te maken. "GUH! Nggghehehehehehehehehe!" ik liet een gilletje horen, en mijn giechels veranderden al snel in luid gelach. We ontdekten dat mijn buik de gevoeligste plek op mijn lichaam is. Mijn vriendin wist dit en deed haar best mij zo snel mogelijk te laten opgeven. "Wat is er aan de hand? Heeft meneer een gevoelige buikje?" plaagde mijn vriendin, terwijl ze haar vingers langzaam en zorgvuldig over mijn buik liet glijden. "Eheeheeheeheeheehee dat gaat je niks aan HAHAHAHAHA" gilde ik. Ik hield het een beetje langer vol tot ze glimlachte en haar vingers langzaam richting mijn navel bracht, wat een schot in de roos bleek. Mijn navel is een uitpuilende (outie) navel en dit bleek mijn allerzwakste plek te zijn. Met lichte, cirkelvormige bewegingen begon ze mijn navel te kietelen. “GYAHAHAHAHAHAHAHAHAHA?! WACHT NIET DAARHEHEHEHEHEHE!” schreeuwde ik, terwijl mijn buik instinctief achteruit deinsde. "Maar het zit hier zo uitnodigend, ik móet het gewoon kietelen" plaagde mijn vriendin speels. "NEE NIEEEEET DOOOOEEEEEN! HOU ERMEE OOOOOPPPPPP! NIIIIEEEEET MIJN NAVEL" schreeuwde ik. Ik beet op mijn lip en probeerde me te concentreren, maar de zachte aanrakingen waren te veel. Ik moest al snel opgeven en had het maar 50 seconden volgehouden. Nu moest ik toch ook mijn vriendin zien te breken.
Nadat ik mijn tijd had gehad, wisselden we om. Mijn vriendin ging nu op haar rug liggen en ik deed haar topje omhoog. "Het ziet er niet al te best voor je uit," grijnsde mijn vriendin. "Hmmmmph. Je buik is de volgende, en je hebt vast ook ergere kietelplekken. Geloof me," zei ik met een frons. Ik wist dat ik mijn best zou moeten doen om haar te breken. Ik begon zachtjes over haar buik te strijken, maar dit bleek niet effectief. Ik wist dat haar buik niet zo gevoelig was als de mijne. Toen begon ik haar te prikken en wat harder aan te raken, dit bleek een effectieve manier en voor het eerst brak ik door haar verdediging heen. “Mmhmmmph! Kehehehehehehehe!” mijn vriendin begon al snel te giechelen, maar weer reageerde ze niet zo sterk als ik eerder had gedaan. “Mevrouw heeft blijkbaar ook een kietelige buik” zei ik. “NIEETUUUSS HAHAHA” zei mijn vriendin. Ik bleek een gevoelig plekje te hebben gevonden, haar navel (innie) bleek helemaal niet gevoelig te zijn, maar als ik goed met al mijn vingers er omheen prikte, lokte ik de beste reactie uit. “AHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA NIEEEEET DAAAAR!” zei ze. Ik kietelde haar nog even en uiteindelijk gaf ze na 100 seconden op. Ik stond dus helaas 2-0 achter, maar mijn minst gevoelige plekken moesten nog komen! “Het lijkt erop dat ik nu twee rondes heb gewonnen. Als je deze volgende verliest, is het helemaal voorbij voor jou,” grijnsde mijn vriendin. "Ik weet dat wel! Je hoeft me er niet aan te herinneren!" mopperde ik. Hoe dan ook, ik móést deze ronde winnen!
Voor de volgende ronde gingen we voor de zijdes. Ik ging weer als eerste liggen, en mijn vriendin begon met lichte, snelle aanrakingen langs mijn zijdes te strijken. Ik bewoog flink, en barste vrij snel in lachen uit. “Hahahahaha dit is goed te doen!” zei ik. “Oh ja, ook als ik wat harder prik?” zei mijn vriendin. Het lachen werd minder. Uiteindelijk bleken de zachte aanrakingen mij meer te raken dan harde aanrakingen van het prikken, waar ik goed tegen kon. Maar dit keer had ik het idee dat ik kon winnen, mijn zijdes zijn gevoelig maar niet zo erg als mijn buik en oksels. Deze twee plekken mochten gelukkig niet meer gekieteld worden, dus ik wist het de volle 2 minuten vol te houden. “Nu is het jouw beurt, en ik ga deze ronde zeker winnen” grijnsde ik, terwijl ik de timer instelde.
Nu was het mijn vriendin's beurt. Ze legde zich neer en ik wist dat ik haar snel moest breken om nog kans te maken op een overwinning. Ik wist dat dit voor haar een gemengde plek was, soms kon mijn vriendin hier tegen, andere keren niet. Ik begon langzaam, maar dit bleek weinig effect te hebben. Ze giechelde wat, maar bleef erg beheerst. “Zie je nou wel dat ik goed tegen kietelen kan” zei ze. Dus switchte ik naar een andere techniek, het hardere kietelen dat eerder op de buik effectief bleek bij haar. “Ook als ik dit doe?”, zei ik terwijl ik haar in haar zij begon te prikken. Ze probeerde op haar lip te bijten maar ze hield het niet meer vol en barste in lachen uit. “HAHAHAHA NIEEEEEET DIIIIITTT” zei ze. Ik bleek eindelijk iets gevonden te hebben om door haar verdediging heen te breken. "Coochie coochie coo," plaagde ik, terwijl ik haar flink in haar zijdes prikte. Dit bleek te veel voor haar en ze gaf op, gelukkig na 110 seconden, dus ik had ze ronde gewonnen. Het was 1-2 met de laatste kietelplek nog in aankomst.
De laatste ronde waren de voeten en tenen. "Jammer dat ik de vorige ronde niet kon winnen. Het is alleen uitstel van executie. Tijd voor de volgende plek en voor jouw kieteldood" plaagde ze met een ondeugende grijns. Ze zette de timer en ik legde mijn voeten op haar schoot en ze begon haar vingers langs mijn voeten te kietelen. Alleen... "Mmmmph... hrrrrmph!" ik glimlachte, maakte een paar geluidjes, maar liet verder geen kik horen. "W-Wat?" ze keek verbaasd. Het kon toch niet? Was hij op zijn voeten niet zo kietelig? "Waarom zo... mmmph... verrast? Is het omdat je voeten een zwakke plek voor je zijn?" plaagde ik. "N-Nee, natuurlijk niet!" loog mijn vriendin snel, terwijl ze sneller begon te kietelen. Mijn voeten bleken maar in kleine mate kietel gevoelig en ik bleek het op deze spot goed vol te kunnen houden. Mijn vriendin probeerde alle mogelijke gevoelige plekken op mijn voeten, maar ik bleef relatief rustig. Dit veranderde toen ze even naar mijn tenen ging. "Mmmphehehehehehehehe!" Dit bracht mij aan het giechelen, maar ik kon er tegen. Ik grijnsde zelfs en stak speels mijn tong uit om mijn vriendin te plagen. Ik hield het de twee minuten vol en wist dat ik deze ronde goede kans maakte om haar te breken. “Nu is het jouw beurt en ik ga je hoe dan ook breken” zei ik.
Dit bleek eenvoudiger dan gedacht. Het bleek tijd voor haar grootste uitdaging. Ze ging zitten, haar voeten lichtjes trillend van anticipatie. Ik grijnsde, omdat ik verwachtte dat dit makkelijk ging zijn. Ik pakte een van haar voeten vast en begon zachtjes met mijn vingers over haar voetzool te gaan. “HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! OHEEHEEHEEHEEHEEHEEHEE!” Het duurde niet lang voordat mijn vriendin in lachen uitbarstte, terwijl ze haar voetzolen beschermend samenkneep. Ze heeft zo'n gevoelige voetjes, ik heb nog nooit iemand zo kietelig op haar voeten gezien. Ze beet op haar lip en zei “IKKKKK KANNNN ER GOED TEGENNNN HOOOR HAHAHAHA”. Ze probeerde niet te bewegen, maar ik brak haar al snel. De hak, de voetzool alle plekken waren ontzettend gevoelig. “HAHAHAHAHAHAHAHA!” ze bleef in lachen uitbarstte, maar wierp mij ondertussen een vastberaden blik toe en balde haar vuisten. “Ik ga je breken. Misschien een coochie coochie hier?” plaagde ik, terwijl ik mijn nagels over haar tenen liet glijden. Dit bleek te veel van het goede “HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! HAHAHAHAHAHA STOP NIEEEET MIJNNNN TENEN!” gilde ze. “Geen kans! Ik ga dit hoe dan ook winnen!” zei ik . Ik kietelde onder, tussen en overal rondom haar kietelige tenen. Uiteindelijk bleken haar tenen te veel te zijn en ze gaf na 91 seconden op. Ik bleek deze ronde gewonnen te hebben, het was 2-2.
We besloten dat de laatste uitdaging een knock-out zou zijn, een ultieme test om te bepalen wie deze kietelchallenge gewonnen had. Mijn vriendin ging rechtop zitten en ik ging op haar schoot zitten, zodat we elkaar tegelijkertijd konden aanvallen. Deze keer zouden we elkaar tegelijkertijd kietelen op onze zwakste plekken: zij zou mijn navel en buik kietelen, terwijl ik haar voeten en tenen onder handen zou nemen. We zaten achter elkaar, klaar om te beginnen, handen in de aanslag. We wisten dat deze laatste ronde allesbepalend zou zijn. Onze zwakke plekken lagen klaar om aangevallen te worden, en het zou erom gaan wie het eerst bezweek. “Ben je er klaar voor?” vroeg mijn vriendin met een speelse grijns, terwijl haar vingers al boven mijn blote buik zweefden. “Meer dan ooit,” antwoordde ik vastberaden, terwijl mijn vingers boven haar blote voeten zweefden. Toen ging de timer en begonnen we. Haar vingertoppen streken direct over mijn buik, en mijn hele lichaam schoot naar achteren van de intense kietelprikkels. “GUH! Hahahahahaha!” Ik kon het niet tegenhouden, mijn buik begon automatisch te trillen van het lachen. Tegelijkertijd liet ik mijn vingers snel over haar voeten glijden, en mijn vriendin gilde van het lachen. “HAHAHAHAHAHA!” Haar hele lichaam schokte toen ik onder haar tenen begon te kietelen. Mijn navel bleek een goudmijn voor mijn vriendin. Ze kietelde rond de rand en kietelde vooral de navelknop van mijn uitpuilende navel en maakte bewegingen die me compleet deden instorten. “GYAHAHAHAHAHAHA! NIET DAAR! HAHAHAHAHAHA!” schreeuwde ik, terwijl mijn buik zich voortdurend naar achteren probeerde te trekken om aan de kietelingen te ontsnappen. Maar het was tevergeefs. Ze bleef mijn navel zonder genade aanvallen. “Ah, wat is er? Is dit een gevoelige plek?” plaagde ze, terwijl haar vingertoppen nog nauwkeuriger en doelgerichter over mijn navel dansten.
Ondanks mijn eigen kieteligheid gaf ik niet op. Mijn handen werkten overuren op haar voeten en tenen, die gelukkig net zo kietelgevoelig waren als mijn navel. Elke keer als ik mijn vingers tussen haar tenen liet glijden, begon ze nog harder te lachen. “NIET MIJN TENEN! HAHAHAHAHA!” Ze probeerde haar voeten weg te trekken, maar ik hield ze stevig vast en liet mijn vingers nog sneller bewegen, afwisselend tussen haar tenen en onder de bal van haar voet. De minuten tikten langzaam weg, en het werd een race tegen de tijd. Mijn vriendin bleef zonder genade mijn navel en buik martelen, en elke aanraking leek mijn lachen nog harder te maken. Ik kon nauwelijks ademhalen door het continue gelach dat uit mijn mond stroomde. “HAHAHAHA! GENOEG, IK KAN NIET MEER! HAHAHA!” Ik beet op mijn lip, maar ik wist dat ik de controle aan het verliezen was. Haar voeten waren echter net zo’n zwakke plek, en ik merkte dat haar lachen steeds moeilijker te onderdrukken werd. Ze probeerde haar benen te bewegen, maar het gaf me alleen maar meer ruimte om haar tenen grondig te kietelen. “HAHAHA! STOP! NIET MIJN TENEN! GAAAH!” riep ze uit, maar ik liet niet los. Het werd een intense strijd van pure wilskracht.
Uiteindelijk brak ik eerst. Mijn vriendin’s vingers over mijn navel werden te veel, en ik voelde mijn energie wegglijden. “OKÉ! OKÉ! IK GEEF OP!” schreeuwde ik, terwijl ik mijn handen van haar voeten haalde en op mijn rug viel, nog steeds nahijgend van het lachen. Met een triomfantelijke glimlach stopte mijn vriendin en stak haar handen in de lucht. “Ik wist dat ik je zou breken,” zei ze, terwijl ze zichzelf overeind hees, nog steeds lachend. Ik lag uitgeput op de grond, mijn buik nog licht trillend van de na-effecten van de kietelsessie. “Ja, ja... je hebt gewonnen,” gaf ik toe, nog steeds grinnikend. “Maar de volgende keer breek ik jou... op je tenen,” dreigde ik speels, terwijl ik naar haar voeten wees. Ze keek naar me met een brede grijns. “We zullen zien met zo’n kietelige navel,” zei ze. Daarmee besloten we onze kietelchallenge, uiteindelijk bleek inderdaad dat mijn navel en buik kieteliger waren dan haar voeten en tenen, maar het scheelde niet veel.
We begonnen bij de oksels. Ikzelf wist dat deze plek moeilijk ging worden om te winnen. Ik hief mijn armen op, en mijn vriendin begon voorzichtig met haar vingertoppen over mijn oksels te strijken. "Guh...mmmph!" ik perste mijn lippen op elkaar. "Je hoeft niet verlegen te zijn, ik denk dat we allebei wel weten dat je gevoelig bent," plaagde mijn vriendin terwijl ze mijn oksels kietelde. "Ngggh! Niet... gevoelig!" ontkende ik, terwijl mijn lichaam trilde. "Echt niet? Weet je het zeker?" plaagde mijn vriendin, terwijl haar vingers over mijn oksels gleden. pff...hehehehehehehehe!" ik begon hierdoor te giechelen, en mijn giechelen veranderde al snel in lachen. Mijn oksels bleken een van de gevoeligste plekken te zijn. “je kan er niet tegen hè” zei mijn vriendin. "Hahahahahahahahahaha hou je mohohohohond!" riep ik. Mijn lachen ging van kwaad tot erger toen ze in het midden van mijn oksels begon te kietelen. "KeheheheheheHEEEE! GahahahahahahahAHAHAHAHA, NIET MIJN OKSELS!" mijn lachen werd hierdoor nog luider en ik moest na 80 seconden opgeven.
Nu was het de beurt aan mijn vriendin om te gaan liggen. "Nou, je gaat nog harder lachen!" drong ik aan. Ze hief nonchalant haar armen boven haar hoofd, en ik begon haar oksels te kietelen nadat ze de timer had gestart. Tot mijn verrassing reageerde ze helemaal niet. “Ik zei toch dat ik goed tegen kietelen kon!” zei mijn vriendin. "Wat, dat meen je niet!" riep ik geschokt, terwijl ik me in het midden van haar oksels boorde en probeerde haar vanuit verschillende hoeken te kietelen, zelfs met wisselende snelheden om haar te verrassen. Ze reageerde nauwelijks. Haar oksels bleken een van de minst kietelige plekken op haar lichaam. Ik deed mijn best maar wist geen reactie uit te lokken en ze maakte de twee minuten vol. Ik dacht als dit een voorbode is voor de rest dan heb ik een groot probleem. Uiteraard won zij deze ronde, ik stond 0-1 achter.
Voor de tweede ronde daalde we een beetje af en besloten de ribben en buik te proberen. Ik ging als eerste op mijn rug liggen terwijl mijn vriendin mijn buik ontblootte. "Het is nog niet voorbij!" mopperde ik. "Dat is waar. Ik ga je weer breken" glimlachte mijn vriendin. Ze begon rustig over mijn buik te strelen. Ik merkte dat ik op mijn buik helemaal niet tegen kietelen kon omdat mijn buik automatisch spastische bewegingen begon te maken. "GUH! Nggghehehehehehehehehe!" ik liet een gilletje horen, en mijn giechels veranderden al snel in luid gelach. We ontdekten dat mijn buik de gevoeligste plek op mijn lichaam is. Mijn vriendin wist dit en deed haar best mij zo snel mogelijk te laten opgeven. "Wat is er aan de hand? Heeft meneer een gevoelige buikje?" plaagde mijn vriendin, terwijl ze haar vingers langzaam en zorgvuldig over mijn buik liet glijden. "Eheeheeheeheeheehee dat gaat je niks aan HAHAHAHAHA" gilde ik. Ik hield het een beetje langer vol tot ze glimlachte en haar vingers langzaam richting mijn navel bracht, wat een schot in de roos bleek. Mijn navel is een uitpuilende (outie) navel en dit bleek mijn allerzwakste plek te zijn. Met lichte, cirkelvormige bewegingen begon ze mijn navel te kietelen. “GYAHAHAHAHAHAHAHAHAHA?! WACHT NIET DAARHEHEHEHEHEHE!” schreeuwde ik, terwijl mijn buik instinctief achteruit deinsde. "Maar het zit hier zo uitnodigend, ik móet het gewoon kietelen" plaagde mijn vriendin speels. "NEE NIEEEEET DOOOOEEEEEN! HOU ERMEE OOOOOPPPPPP! NIIIIEEEEET MIJN NAVEL" schreeuwde ik. Ik beet op mijn lip en probeerde me te concentreren, maar de zachte aanrakingen waren te veel. Ik moest al snel opgeven en had het maar 50 seconden volgehouden. Nu moest ik toch ook mijn vriendin zien te breken.
Nadat ik mijn tijd had gehad, wisselden we om. Mijn vriendin ging nu op haar rug liggen en ik deed haar topje omhoog. "Het ziet er niet al te best voor je uit," grijnsde mijn vriendin. "Hmmmmph. Je buik is de volgende, en je hebt vast ook ergere kietelplekken. Geloof me," zei ik met een frons. Ik wist dat ik mijn best zou moeten doen om haar te breken. Ik begon zachtjes over haar buik te strijken, maar dit bleek niet effectief. Ik wist dat haar buik niet zo gevoelig was als de mijne. Toen begon ik haar te prikken en wat harder aan te raken, dit bleek een effectieve manier en voor het eerst brak ik door haar verdediging heen. “Mmhmmmph! Kehehehehehehehe!” mijn vriendin begon al snel te giechelen, maar weer reageerde ze niet zo sterk als ik eerder had gedaan. “Mevrouw heeft blijkbaar ook een kietelige buik” zei ik. “NIEETUUUSS HAHAHA” zei mijn vriendin. Ik bleek een gevoelig plekje te hebben gevonden, haar navel (innie) bleek helemaal niet gevoelig te zijn, maar als ik goed met al mijn vingers er omheen prikte, lokte ik de beste reactie uit. “AHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA NIEEEEET DAAAAR!” zei ze. Ik kietelde haar nog even en uiteindelijk gaf ze na 100 seconden op. Ik stond dus helaas 2-0 achter, maar mijn minst gevoelige plekken moesten nog komen! “Het lijkt erop dat ik nu twee rondes heb gewonnen. Als je deze volgende verliest, is het helemaal voorbij voor jou,” grijnsde mijn vriendin. "Ik weet dat wel! Je hoeft me er niet aan te herinneren!" mopperde ik. Hoe dan ook, ik móést deze ronde winnen!
Voor de volgende ronde gingen we voor de zijdes. Ik ging weer als eerste liggen, en mijn vriendin begon met lichte, snelle aanrakingen langs mijn zijdes te strijken. Ik bewoog flink, en barste vrij snel in lachen uit. “Hahahahaha dit is goed te doen!” zei ik. “Oh ja, ook als ik wat harder prik?” zei mijn vriendin. Het lachen werd minder. Uiteindelijk bleken de zachte aanrakingen mij meer te raken dan harde aanrakingen van het prikken, waar ik goed tegen kon. Maar dit keer had ik het idee dat ik kon winnen, mijn zijdes zijn gevoelig maar niet zo erg als mijn buik en oksels. Deze twee plekken mochten gelukkig niet meer gekieteld worden, dus ik wist het de volle 2 minuten vol te houden. “Nu is het jouw beurt, en ik ga deze ronde zeker winnen” grijnsde ik, terwijl ik de timer instelde.
Nu was het mijn vriendin's beurt. Ze legde zich neer en ik wist dat ik haar snel moest breken om nog kans te maken op een overwinning. Ik wist dat dit voor haar een gemengde plek was, soms kon mijn vriendin hier tegen, andere keren niet. Ik begon langzaam, maar dit bleek weinig effect te hebben. Ze giechelde wat, maar bleef erg beheerst. “Zie je nou wel dat ik goed tegen kietelen kan” zei ze. Dus switchte ik naar een andere techniek, het hardere kietelen dat eerder op de buik effectief bleek bij haar. “Ook als ik dit doe?”, zei ik terwijl ik haar in haar zij begon te prikken. Ze probeerde op haar lip te bijten maar ze hield het niet meer vol en barste in lachen uit. “HAHAHAHA NIEEEEEET DIIIIITTT” zei ze. Ik bleek eindelijk iets gevonden te hebben om door haar verdediging heen te breken. "Coochie coochie coo," plaagde ik, terwijl ik haar flink in haar zijdes prikte. Dit bleek te veel voor haar en ze gaf op, gelukkig na 110 seconden, dus ik had ze ronde gewonnen. Het was 1-2 met de laatste kietelplek nog in aankomst.
De laatste ronde waren de voeten en tenen. "Jammer dat ik de vorige ronde niet kon winnen. Het is alleen uitstel van executie. Tijd voor de volgende plek en voor jouw kieteldood" plaagde ze met een ondeugende grijns. Ze zette de timer en ik legde mijn voeten op haar schoot en ze begon haar vingers langs mijn voeten te kietelen. Alleen... "Mmmmph... hrrrrmph!" ik glimlachte, maakte een paar geluidjes, maar liet verder geen kik horen. "W-Wat?" ze keek verbaasd. Het kon toch niet? Was hij op zijn voeten niet zo kietelig? "Waarom zo... mmmph... verrast? Is het omdat je voeten een zwakke plek voor je zijn?" plaagde ik. "N-Nee, natuurlijk niet!" loog mijn vriendin snel, terwijl ze sneller begon te kietelen. Mijn voeten bleken maar in kleine mate kietel gevoelig en ik bleek het op deze spot goed vol te kunnen houden. Mijn vriendin probeerde alle mogelijke gevoelige plekken op mijn voeten, maar ik bleef relatief rustig. Dit veranderde toen ze even naar mijn tenen ging. "Mmmphehehehehehehehe!" Dit bracht mij aan het giechelen, maar ik kon er tegen. Ik grijnsde zelfs en stak speels mijn tong uit om mijn vriendin te plagen. Ik hield het de twee minuten vol en wist dat ik deze ronde goede kans maakte om haar te breken. “Nu is het jouw beurt en ik ga je hoe dan ook breken” zei ik.
Dit bleek eenvoudiger dan gedacht. Het bleek tijd voor haar grootste uitdaging. Ze ging zitten, haar voeten lichtjes trillend van anticipatie. Ik grijnsde, omdat ik verwachtte dat dit makkelijk ging zijn. Ik pakte een van haar voeten vast en begon zachtjes met mijn vingers over haar voetzool te gaan. “HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! OHEEHEEHEEHEEHEEHEEHEE!” Het duurde niet lang voordat mijn vriendin in lachen uitbarstte, terwijl ze haar voetzolen beschermend samenkneep. Ze heeft zo'n gevoelige voetjes, ik heb nog nooit iemand zo kietelig op haar voeten gezien. Ze beet op haar lip en zei “IKKKKK KANNNN ER GOED TEGENNNN HOOOR HAHAHAHA”. Ze probeerde niet te bewegen, maar ik brak haar al snel. De hak, de voetzool alle plekken waren ontzettend gevoelig. “HAHAHAHAHAHAHAHA!” ze bleef in lachen uitbarstte, maar wierp mij ondertussen een vastberaden blik toe en balde haar vuisten. “Ik ga je breken. Misschien een coochie coochie hier?” plaagde ik, terwijl ik mijn nagels over haar tenen liet glijden. Dit bleek te veel van het goede “HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! HAHAHAHAHAHA STOP NIEEEET MIJNNNN TENEN!” gilde ze. “Geen kans! Ik ga dit hoe dan ook winnen!” zei ik . Ik kietelde onder, tussen en overal rondom haar kietelige tenen. Uiteindelijk bleken haar tenen te veel te zijn en ze gaf na 91 seconden op. Ik bleek deze ronde gewonnen te hebben, het was 2-2.
We besloten dat de laatste uitdaging een knock-out zou zijn, een ultieme test om te bepalen wie deze kietelchallenge gewonnen had. Mijn vriendin ging rechtop zitten en ik ging op haar schoot zitten, zodat we elkaar tegelijkertijd konden aanvallen. Deze keer zouden we elkaar tegelijkertijd kietelen op onze zwakste plekken: zij zou mijn navel en buik kietelen, terwijl ik haar voeten en tenen onder handen zou nemen. We zaten achter elkaar, klaar om te beginnen, handen in de aanslag. We wisten dat deze laatste ronde allesbepalend zou zijn. Onze zwakke plekken lagen klaar om aangevallen te worden, en het zou erom gaan wie het eerst bezweek. “Ben je er klaar voor?” vroeg mijn vriendin met een speelse grijns, terwijl haar vingers al boven mijn blote buik zweefden. “Meer dan ooit,” antwoordde ik vastberaden, terwijl mijn vingers boven haar blote voeten zweefden. Toen ging de timer en begonnen we. Haar vingertoppen streken direct over mijn buik, en mijn hele lichaam schoot naar achteren van de intense kietelprikkels. “GUH! Hahahahahaha!” Ik kon het niet tegenhouden, mijn buik begon automatisch te trillen van het lachen. Tegelijkertijd liet ik mijn vingers snel over haar voeten glijden, en mijn vriendin gilde van het lachen. “HAHAHAHAHAHA!” Haar hele lichaam schokte toen ik onder haar tenen begon te kietelen. Mijn navel bleek een goudmijn voor mijn vriendin. Ze kietelde rond de rand en kietelde vooral de navelknop van mijn uitpuilende navel en maakte bewegingen die me compleet deden instorten. “GYAHAHAHAHAHAHA! NIET DAAR! HAHAHAHAHAHA!” schreeuwde ik, terwijl mijn buik zich voortdurend naar achteren probeerde te trekken om aan de kietelingen te ontsnappen. Maar het was tevergeefs. Ze bleef mijn navel zonder genade aanvallen. “Ah, wat is er? Is dit een gevoelige plek?” plaagde ze, terwijl haar vingertoppen nog nauwkeuriger en doelgerichter over mijn navel dansten.
Ondanks mijn eigen kieteligheid gaf ik niet op. Mijn handen werkten overuren op haar voeten en tenen, die gelukkig net zo kietelgevoelig waren als mijn navel. Elke keer als ik mijn vingers tussen haar tenen liet glijden, begon ze nog harder te lachen. “NIET MIJN TENEN! HAHAHAHAHA!” Ze probeerde haar voeten weg te trekken, maar ik hield ze stevig vast en liet mijn vingers nog sneller bewegen, afwisselend tussen haar tenen en onder de bal van haar voet. De minuten tikten langzaam weg, en het werd een race tegen de tijd. Mijn vriendin bleef zonder genade mijn navel en buik martelen, en elke aanraking leek mijn lachen nog harder te maken. Ik kon nauwelijks ademhalen door het continue gelach dat uit mijn mond stroomde. “HAHAHAHA! GENOEG, IK KAN NIET MEER! HAHAHA!” Ik beet op mijn lip, maar ik wist dat ik de controle aan het verliezen was. Haar voeten waren echter net zo’n zwakke plek, en ik merkte dat haar lachen steeds moeilijker te onderdrukken werd. Ze probeerde haar benen te bewegen, maar het gaf me alleen maar meer ruimte om haar tenen grondig te kietelen. “HAHAHA! STOP! NIET MIJN TENEN! GAAAH!” riep ze uit, maar ik liet niet los. Het werd een intense strijd van pure wilskracht.
Uiteindelijk brak ik eerst. Mijn vriendin’s vingers over mijn navel werden te veel, en ik voelde mijn energie wegglijden. “OKÉ! OKÉ! IK GEEF OP!” schreeuwde ik, terwijl ik mijn handen van haar voeten haalde en op mijn rug viel, nog steeds nahijgend van het lachen. Met een triomfantelijke glimlach stopte mijn vriendin en stak haar handen in de lucht. “Ik wist dat ik je zou breken,” zei ze, terwijl ze zichzelf overeind hees, nog steeds lachend. Ik lag uitgeput op de grond, mijn buik nog licht trillend van de na-effecten van de kietelsessie. “Ja, ja... je hebt gewonnen,” gaf ik toe, nog steeds grinnikend. “Maar de volgende keer breek ik jou... op je tenen,” dreigde ik speels, terwijl ik naar haar voeten wees. Ze keek naar me met een brede grijns. “We zullen zien met zo’n kietelige navel,” zei ze. Daarmee besloten we onze kietelchallenge, uiteindelijk bleek inderdaad dat mijn navel en buik kieteliger waren dan haar voeten en tenen, maar het scheelde niet veel.
