Insethades3441
Registered User
- Joined
- May 30, 2023
- Messages
- 8
- Points
- 3
Naomi en Troy waren samen op vakantie, genietend van de warme zon en het zachte zand tussen hun tenen. Ze hadden de hele week gerelaxed en het naar hun zin gehad, maar Troy had één grote hobby ontwikkeld: Naomi kietelen. Elke kans die hij kreeg, greep hij aan om haar in de ribben te prikken of haar oksels te kietelen. Ze lagen samen op het strand en Naomi had er genoeg van. Het was tijd om hem eens goed terug te pakken. “Je doet net alsof je niet kietelig bent,” zei Naomi met een uitdagende blik, terwijl ze Troy aankeek. Hij leunde zelfverzekerd achterover, zijn gespierde armen achter zijn hoofd gevouwen, zijn shirt kroop wat omhoog waardoor zijn sixpack zichtbaar werd. “Dat komt omdat ik dat ook niet ben,” zei Troy nonchalant. Hij grijnsde breed naar haar. “Ik kan er gewoon tegen, in tegenstelling tot jou.” “Uh-huh,” zei Naomi, haar ogen glinsterend van plan. Ze wist dat dit haar kans was om te bewijzen dat zelfs Troy zijn zwakke plekken had. “Dat wil ik wel eens testen.” Troy rolde met zijn ogen en lachte zachtjes. “Ga je gang, je zult niets vinden.” “Okay dan doe je shirt uit en we gaan het testen,” zei Naomi. Troy deed dit en hij ging op het strandlaken liggen.
Met een vastberaden blik schoof Naomi dichterbij en bedacht op welke kietelplek ze zou beginnen. Ze besloot met zijn voeten, sinds ze wist dat dit bij de meeste mensen een kietelgevoelige plek was. Ze had dit eerder gezien bij andere mensen: als iemand beweert niet kietelig te zijn, is het bijna altijd omdat ze niet op de juiste plekken zijn aangeraakt. Ze trok langzaam zijn sandalen uit en begon met haar vingertoppen over de zolen van zijn voeten te strijken, een plek waar de meeste mensen het zouden uitschreeuwen van het lachen. Troy bleef echter volkomen kalm, zijn grijns veranderde niet. “Mijn voeten? Serieus? die doen mij niks,” zei hij met een knipoog. Naomi fronste haar wenkbrauwen en probeerde het grondiger, haar vingers gleden over zijn voetholte, langs zijn tenen en zelfs ertussen. Maar Troy bleef onbewogen. Hij keek haar nonchalant aan, alsof ze nauwelijks iets deed. Gefrustreerd probeerde ze nog wat nieuwe bewegingen, maar niets leek te werken. “Oké, je hebt je punt gemaakt, maar gelukkig zijn er nog andere plekken,” zei Naomi. Ze was vastbesloten niet op te geven.
Ze besloot een andere plek te proberen, die vaak kietelig is als men tegen kietelen op de voeten kan. “Wat dacht je van je oksels?” Troy haalde zijn schouders op. "Be my guest." Naomi liet haar vingers naar zijn oksels glijden, zachtjes streelde ze eerst, daarna wat harder, terwijl ze steeds snellere bewegingen maakte. Ze keek naar zijn gezicht, op zoek naar enige vorm van reactie. Zijn ogen bleven gesloten, zijn ademhaling was normaal, alsof hij zich zelfs verveelde. “Serieus?” Naomi kon het niet geloven. Zelfs hier reageerde hij niet. “Je bent een ijskonijn.” “Misschien ben ik gewoon niet zo gevoelig,” zei Troy met een onschuldige glimlach. “Kietelen werkt gewoon niet bij mij.” Naomi zat even stil en dacht na.
Misschien moest ze toch terug naar het onderlichaam een andere kietelplek proberen. Ze liep naar zijn gespierde bovenbenen. “Misschien deze jongens dan?,” zei Naomi. “Probeer het maar,” zei Troy. Naomi begon zachtjes zijn bovenbenen te kietelen. Troy begon voor het eerst een beetje te bewegen en glimlachen. “Nu heb ik je,” zei Naomi. Maar Troy stak al snel zijn tong uit en riep “ik glimlach alleen om je uit te dagen”. Naomi keek sip, zou hij echt niet kietelig zijn? “Wauw, geef je het eindelijk op,” zei Troy. “Zoals ik al eerder zei, ik ben helemaal niet kietelig. Je hebt het keer op keer geprobeerd, maar al je tests hebben alleen maar bewezen dat ik gelijk had.” “Gelukkig zijn we nog niet klaar”, zei Naomi. Ze begon zich steeds meer zorgen te maken,maar zijn middenrif was nog niet aan de beurt geweest.
Ze moest een andere strategie proberen, en haar ogen vielen op zijn gespierde middenrif iets wat ze nog niet eerder had geprobeerd. Ze besloot om zijn ribben te kietelen en voor het eerst leek er iets van een reactie te komen, hij begon een beetje te spartelen. “En Troy toch kietelig?” zei Naomi. “Nee hoor,” antwoorde Troy vastberaden. Hij bleek het nog steeds goed in te houden, ook toen ze naar zijn zijdes ging. Ze kietelde zijn zijdes zo hard mogelijk, maar er kwam amper reactie, meer dan bij voorgaande plekken maar hij kon het nog goed inhouden. “Ik zie dat ik in de buurt kom, je middenrif is duidelijk een van je meer kietelige plekken,” zei Naomi. “Helemaal niet, ik lach toch niet”, beweerde Troy. Voor Naomi begon de tijd te dringen, ze moest hem breken met nog maar enkele kietel plekken te gaan.
Haar ogen vielen op zijn buik, die nog niet aan de beurt geweest, en vooral zijn navel trok haar aandacht. Troy had een grote navel die een beetje uitpuilde, waarschijnlijk door zijn harde spieren, en plotseling kreeg Naomi een idee. Als dat geen gevoelige plek was, dan wist ze het ook niet meer. Ze liet haar vingers langzaam zakken en begon met zijn buik, zachtjes strijkend over zijn gespierde huid. In eerste instantie bleef Troy kalm, net zoals hij eerder had gedaan. Maar toen haar vingers dichter bij zijn navel kwamen, merkte Naomi iets op: een kleine, onvrijwillige spiersamentrekking. “Hé, wat was dat?” vroeg Naomi, haar ogen schitterend van opwinding. “Is dit... een zwakke plek?” “Nee,” antwoordde Troy snel, maar er was nu een kleine aarzeling in zijn stem die er eerder niet was. Naomi glimlachte breed en concentreerde zich op zijn navel, haar vingertoppen cirkelend rond de rand. En toen gebeurde het: Troy’s buik begon te schokken, en zijn spieren trokken onwillekeurig samen. Hij beet op zijn lip, duidelijk zijn best doend om niet te reageren, maar Naomi zag het nu. Dit was het. Dit was zijn zwakke plek. “Ooooh, nu heb ik je,” fluisterde ze triomfantelijk. Ze begon haar aanval te intensiveren, met haar vingers voorzichtig maar snel bewegend rond zijn navel. Troy probeerde nog steeds de stoere man uit te hangen, maar het werd steeds moeilijker voor hem om stil te blijven liggen. Zijn buik trok met elke aanraking samen en zijn ademhaling versnelde. “Oké, nu ben je echt zenuwachtig,” zei Naomi, terwijl ze haar vingers liet glijden over zijn uitpuilende navel. “Nog steeds niet kietelig, Troy?” “Ik... ik kan dit aan,” mompelde hij, maar zijn stem trilde nu hoorbaar. Zijn buik begon wild te kronkelen, en toen Naomi haar nagels zachtjes in zijn navel drukte, brak hij volledig. “HAHAHAHAHA! NEEEEE! NIET DAAR!” Troy's lach barstte eruit, volledig overweldigd door het intense kietelgevoel in zijn navel. “STOPPPPP! NIET MIJN NAVEL! HAHAHAHA!” “Ik dacht dat je niet kietelig was?" plaagde Naomi, terwijl ze doorging met het kietelen van zijn navel. Ze keek naar zijn gezicht dat nu rood was van het lachen, zijn ogen tranend van het plezier en de inspanning om haar handen weg te krijgen. “OKAY! JE HEBT GELIJK! IK GEEF OP! HAHAHAHAHA! IK GEEF OP!” schreeuwde Troy uiteindelijk, terwijl hij zichzelf probeerde los te trekken.
Naomi liet eindelijk zijn navel met rust en ging zelfvoldaan naast hem zitten. “Zie je wel? Iedereen heeft een zwakke plek.” Troy lag uitgeput op zijn rug, nog steeds met een grijns op zijn gezicht. “Ja, ja... je hebt gewonnen,” hijgde hij, nog steeds natrillend van de kietelsensatie. “Maar je had wel de valsspeel-plek gevonden.” Naomi grinnikte en haalde haar schouders op. “Ik noem het gewoon slim spelen.” Troy lachte en zei “ik ga wraak nemen en ook jou kietelplekken vinden in zover ik ze nog niet weet.”
Met een vastberaden blik schoof Naomi dichterbij en bedacht op welke kietelplek ze zou beginnen. Ze besloot met zijn voeten, sinds ze wist dat dit bij de meeste mensen een kietelgevoelige plek was. Ze had dit eerder gezien bij andere mensen: als iemand beweert niet kietelig te zijn, is het bijna altijd omdat ze niet op de juiste plekken zijn aangeraakt. Ze trok langzaam zijn sandalen uit en begon met haar vingertoppen over de zolen van zijn voeten te strijken, een plek waar de meeste mensen het zouden uitschreeuwen van het lachen. Troy bleef echter volkomen kalm, zijn grijns veranderde niet. “Mijn voeten? Serieus? die doen mij niks,” zei hij met een knipoog. Naomi fronste haar wenkbrauwen en probeerde het grondiger, haar vingers gleden over zijn voetholte, langs zijn tenen en zelfs ertussen. Maar Troy bleef onbewogen. Hij keek haar nonchalant aan, alsof ze nauwelijks iets deed. Gefrustreerd probeerde ze nog wat nieuwe bewegingen, maar niets leek te werken. “Oké, je hebt je punt gemaakt, maar gelukkig zijn er nog andere plekken,” zei Naomi. Ze was vastbesloten niet op te geven.
Ze besloot een andere plek te proberen, die vaak kietelig is als men tegen kietelen op de voeten kan. “Wat dacht je van je oksels?” Troy haalde zijn schouders op. "Be my guest." Naomi liet haar vingers naar zijn oksels glijden, zachtjes streelde ze eerst, daarna wat harder, terwijl ze steeds snellere bewegingen maakte. Ze keek naar zijn gezicht, op zoek naar enige vorm van reactie. Zijn ogen bleven gesloten, zijn ademhaling was normaal, alsof hij zich zelfs verveelde. “Serieus?” Naomi kon het niet geloven. Zelfs hier reageerde hij niet. “Je bent een ijskonijn.” “Misschien ben ik gewoon niet zo gevoelig,” zei Troy met een onschuldige glimlach. “Kietelen werkt gewoon niet bij mij.” Naomi zat even stil en dacht na.
Misschien moest ze toch terug naar het onderlichaam een andere kietelplek proberen. Ze liep naar zijn gespierde bovenbenen. “Misschien deze jongens dan?,” zei Naomi. “Probeer het maar,” zei Troy. Naomi begon zachtjes zijn bovenbenen te kietelen. Troy begon voor het eerst een beetje te bewegen en glimlachen. “Nu heb ik je,” zei Naomi. Maar Troy stak al snel zijn tong uit en riep “ik glimlach alleen om je uit te dagen”. Naomi keek sip, zou hij echt niet kietelig zijn? “Wauw, geef je het eindelijk op,” zei Troy. “Zoals ik al eerder zei, ik ben helemaal niet kietelig. Je hebt het keer op keer geprobeerd, maar al je tests hebben alleen maar bewezen dat ik gelijk had.” “Gelukkig zijn we nog niet klaar”, zei Naomi. Ze begon zich steeds meer zorgen te maken,maar zijn middenrif was nog niet aan de beurt geweest.
Ze moest een andere strategie proberen, en haar ogen vielen op zijn gespierde middenrif iets wat ze nog niet eerder had geprobeerd. Ze besloot om zijn ribben te kietelen en voor het eerst leek er iets van een reactie te komen, hij begon een beetje te spartelen. “En Troy toch kietelig?” zei Naomi. “Nee hoor,” antwoorde Troy vastberaden. Hij bleek het nog steeds goed in te houden, ook toen ze naar zijn zijdes ging. Ze kietelde zijn zijdes zo hard mogelijk, maar er kwam amper reactie, meer dan bij voorgaande plekken maar hij kon het nog goed inhouden. “Ik zie dat ik in de buurt kom, je middenrif is duidelijk een van je meer kietelige plekken,” zei Naomi. “Helemaal niet, ik lach toch niet”, beweerde Troy. Voor Naomi begon de tijd te dringen, ze moest hem breken met nog maar enkele kietel plekken te gaan.
Haar ogen vielen op zijn buik, die nog niet aan de beurt geweest, en vooral zijn navel trok haar aandacht. Troy had een grote navel die een beetje uitpuilde, waarschijnlijk door zijn harde spieren, en plotseling kreeg Naomi een idee. Als dat geen gevoelige plek was, dan wist ze het ook niet meer. Ze liet haar vingers langzaam zakken en begon met zijn buik, zachtjes strijkend over zijn gespierde huid. In eerste instantie bleef Troy kalm, net zoals hij eerder had gedaan. Maar toen haar vingers dichter bij zijn navel kwamen, merkte Naomi iets op: een kleine, onvrijwillige spiersamentrekking. “Hé, wat was dat?” vroeg Naomi, haar ogen schitterend van opwinding. “Is dit... een zwakke plek?” “Nee,” antwoordde Troy snel, maar er was nu een kleine aarzeling in zijn stem die er eerder niet was. Naomi glimlachte breed en concentreerde zich op zijn navel, haar vingertoppen cirkelend rond de rand. En toen gebeurde het: Troy’s buik begon te schokken, en zijn spieren trokken onwillekeurig samen. Hij beet op zijn lip, duidelijk zijn best doend om niet te reageren, maar Naomi zag het nu. Dit was het. Dit was zijn zwakke plek. “Ooooh, nu heb ik je,” fluisterde ze triomfantelijk. Ze begon haar aanval te intensiveren, met haar vingers voorzichtig maar snel bewegend rond zijn navel. Troy probeerde nog steeds de stoere man uit te hangen, maar het werd steeds moeilijker voor hem om stil te blijven liggen. Zijn buik trok met elke aanraking samen en zijn ademhaling versnelde. “Oké, nu ben je echt zenuwachtig,” zei Naomi, terwijl ze haar vingers liet glijden over zijn uitpuilende navel. “Nog steeds niet kietelig, Troy?” “Ik... ik kan dit aan,” mompelde hij, maar zijn stem trilde nu hoorbaar. Zijn buik begon wild te kronkelen, en toen Naomi haar nagels zachtjes in zijn navel drukte, brak hij volledig. “HAHAHAHAHA! NEEEEE! NIET DAAR!” Troy's lach barstte eruit, volledig overweldigd door het intense kietelgevoel in zijn navel. “STOPPPPP! NIET MIJN NAVEL! HAHAHAHA!” “Ik dacht dat je niet kietelig was?" plaagde Naomi, terwijl ze doorging met het kietelen van zijn navel. Ze keek naar zijn gezicht dat nu rood was van het lachen, zijn ogen tranend van het plezier en de inspanning om haar handen weg te krijgen. “OKAY! JE HEBT GELIJK! IK GEEF OP! HAHAHAHAHA! IK GEEF OP!” schreeuwde Troy uiteindelijk, terwijl hij zichzelf probeerde los te trekken.
Naomi liet eindelijk zijn navel met rust en ging zelfvoldaan naast hem zitten. “Zie je wel? Iedereen heeft een zwakke plek.” Troy lag uitgeput op zijn rug, nog steeds met een grijns op zijn gezicht. “Ja, ja... je hebt gewonnen,” hijgde hij, nog steeds natrillend van de kietelsensatie. “Maar je had wel de valsspeel-plek gevonden.” Naomi grinnikte en haalde haar schouders op. “Ik noem het gewoon slim spelen.” Troy lachte en zei “ik ga wraak nemen en ook jou kietelplekken vinden in zover ik ze nog niet weet.”
